Dharmo Rakshati Rakshitah

1. This is a story with deep meaning and hence we recommend readers to read and analyze it with the help of elders.)
   One day when Jagadguru Shri Aadi Shankaraachaarya was going with His Shishyas, they saw an unbelievable thing. There was a Vruddha sitting under a Taala-Vruksham and the Vruksham by itself was bending and giving its ’sura’ to him. The shishyas and Shri Aadi Shankaraachaarya were surprised seeing how a tree can bend and by itself give its product, to a person.
   Shri Aadi Shankaraachaarya went to the Vruddha and asked how he got this Shakti? The Vruddha replied “Svaami! All my life I have lived by selling this sura I get from Taala-Vruksham. This is my Sva-dharmam, Vrutti. Though many who were with me left this and took to other jobs, I never left it. This Taala-Vruksham was my aadhaaram for years.
   As Shri Krishna Paramaatma told, for a person who follows his Sva-dharmam, nothing is impossible. Now since I grew old and can no longer climb the tree, collect ’sura’ and sell it, the Vruksham by itself is bending and giving its sura to me. Since I never left my Sva-dharmam, it is only saving me”.
   Showing this great person, the Vruddha, Shri Aadi Shankaraachaarya told His shishyas “Is there a greater example to say Dharmo Rakshati Rakshitah“?
   Search Terms: Adi Shankaracharya, Sankaracharya
   Published in:
   Dharmamon August 1, 2006 at 11:59 pm

ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യരും കഥകളും

ആചാര്യസ്വാമികളേ കുറിച്ച് താങ്കള്‍ക്ക് കേട്ടറിവുള്ള ഏത് കഥയും ഇവിടെ കുറിക്കാം .

സരസമായ ഒന്ന് .

ബ്രഹ്മചര്യ ഭിക്ഷയുടെ കാലം , ഒരു ദിവസം സ്വാമികള്‍ കുട്ടമന എന്ന ഒരു സമ്പന്ന ഗൃഹത്തില്‍ ഭിക്ഷക്കായി എത്തി . അഫ്ന്‍ നമ്പൂതിരി ആദരപൂര്‍വം സല്‍ക്കരിച്ചിരുത്തി പറ്ഞ്ഞൂ " ഇന്നൂ വടു വിന്ന് ഭിക്ക്ഷക്ക് വിശേഷം ആണ് , ഭാഗ്യായി അങ് എഴുന്നള്ളിയത് "

പിന്നീട് അകത്ത് പൊയി അഫന്നദ്ദ്യം മൃഷ്ടാന്നം ഭോജനം കഴിഞ്ഞ് തിരികെ ശങ്കരന്നടുത്ത് വന്ന് പറഞ്ഞൂ "അപകടായീ പഞ്ചാങഗം നോക്ക്മ്പോ കാണണൂ ഭിക്ഷയുടെ മുഹൂര്‍ത്തം കഴിഞ്ഞിരിക്കണൂ . ന്നാ നേരം കളയണ്ട് ഉണ്ണി നടന്നോളൂ , ഭിക്ഷ ഇനി പ്പൊ ഒരു നല്ല മുഹൂര്‍ത്തം വരുമ്പ ആവാം , എന്താപ്പൊ ചെയ്യാ "
വിശപ്പും , അവശ്യം ചമ്മലും ആയി ശങ്കരന്‍ പടി ഇറങ്ങി .
പടിയെത്തും മുന്‍പേ കാരണവരുടെ വിളി കേട്ടു "ഹേയ് ഉണ്ണീ വര്വാ വര്വാ , എങ്ങട്ടാ വിവരല്ല്യാത്ത ഈ അഫന്‍ , ഇയാളല്ലാ ഇവടെ കാര്യങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്ക്യാ "

ശങ്കരന്ന് ശരിക്കും ആശ്വാസം ആയി , തിരികെ ചെന്നു . അത്ത്യാദരവോടെ കാരണവര്‍ ശങ്കരന്നേ ആവണപ്പലകയില്‍ ഇരുത്തി . ആ അപ്ഫാനെ വിളിച്ച് വരുത്തി കണക്കിന്ന് ശകാരിച്ചു "പ്പോയി പഞ്ചാങഗം ങട്ട് കൊണ്ടര്വാ "

വിശദമായി തലങ്ങും വിലങ്ങും കൂട്ടിയും കുറച്ചും വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി ശങ്കരന്നേ നോക്കി പറ്ഞ്ഞു "ഏഭ്യനാച്ചാലും , ഇയ്യാള്‍ പറഞ്ഞതു ശര്യ്ന്ന്യാ , ഭിക്ഷേട മുഹൂര്‍ത്തം കഴിഞ്ഞിരിക്ക്ണൂ ".
പിന്നീട് കഥകേള്‍ക്കാന്‍ നിക്കാതെ ശങ്കരന്നും പടി ഇറങ്ങി .
ഇറങ്ങുന്നവശം ചെന്ന് ചാടിയത് , അഷ്ടിക്കായി ഭിക്ഷ കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങുന്ന അകോര് നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ മുന്‍പില്‍ . അകോര് നമ്പൂതിരി നിസ്സംശയം ശങ്കരന്നേ കൂടെ കുട്ടി "കുട്ടമനക്കല് എന്തഅ ണ്ടവ്വാന്ന് നിശ്ശ്യം ണ്ട് ഏറെ ശ്ശീ ല്ലെങ്കിലും ഇതൊണ്ട് നമക്ക് ഇന്നത്തേടം അങ്ങട് കഴിക്കാം "

അകോര് ഊണും കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഇരുവരും കേട്ടത് കുട്ടമനയില്‍ നിന്നുള്ള കൂട്ടകരച്ചില്‍ ആണ് . ആ ജ്ജ്യെഷ്ടാനുജന്മാര്‍ പെട്ടന്നങ്ട് മരിച്ചൂ . നാട്ട് മുറപ്പതിവില്‍ സ്വത്ത് പിന്നീട് അകോര് ലയിച്ചൂ . അങ്ങിനെ അകോര് ശങ്കരന്‍ അനുഗ്രഹിച്ച മന ആണത്രേ .

നാട്ടില്‍ ഒരു കേട്ട്കേള്‍വി പറഞ്ഞതാണേ .

ഇനി താങ്കളുടെ ഊഴം പറഞ്ഞോളു , പറഞ്ഞോളു ......